Hondsberoerd

Hondsberoerd. Dat is hoe ik me nu voel. Liggend in mijn bed.Luisterend naar het tikken van de klok kan ik de verveling haast niet meer aan. Ik ben niet goed in ziek zijn en dat zorgt ervoor dat ik weinig tijd heb om echt te rusten. De tijd die ik wel heb, wordt in beslag genomen door allerlei bizarre gedachtes. Een van deze gedachtes die op dit moment door mijn ijlende brein spookt is: waar komt in hemelsnaam de uitdrukking hondsberoerd vandaan?

Zover ik weet  ben je in je leven of een hond of een mens. Hmm.. oke, misschien is dit een beetje kort door de bocht. Ik bedoel eigenlijk meer dat je niet halverwege je leven switcht van hond naar mens. Alhoewel… Nou goed, nu dwaal ik te ver af. Waar was ik gebleven? Ojaa, hondsberoerd.

Hoe weten wij nu wat dat is? Heeft ooit iemand met een hond gesproken en heeft deze gezegd dat zijn leven beroerd was? Als dit het geval is, heeft het de krant in ieder geval niet gehaald.

Bovendien is het behoorlijk bekrompen gedacht om dit voor waar aan te nemen, als slechts een hond deze woorden heeft uitgeblaft.

In mijn ogen hebben honden helemaal geen reden om beroerd te zijn. De hele dag een beetje eten, drinken, slapen en legaal wildplassen. Ik kan een slechter leven bedenken.

Persoonlijk zou ik nog uren kunnen doorpraten over het leven van een hond, maar dan kom ik helemaal niet meer aan uitrusten toe. Dus voor nu laat ik me nu weer hypnotiseren door het tikken van de klok. En hoop ik van ganser harte dat ik morgen weer kiplekker ben.